Sorry meneertjes.

Voor jullie moet het vreemd zijn.

Daar stond ik nooit bij stil.
Ik wil ook niet dat jullie zich daar ongemakkelijk door voelen.
Dat is helemaal mijn bedoeling niet.

Het is sterker dan mezelf.

Het is een drang.
Werkt verslavend.
Er is die honger naar meer en langer.
Ik vind het leuk.
Heel leuk zelfs.
Dat hoef ik niet te ontkennen.
Ik noem het één van de leukste dingen die er zijn.
Daarom doe ik het haast dagelijks.

Zonder schaamte.

Soms met jullie mama er bij.
Soms alleen.

Op die momenten gaat mijn hartslag naar ongekende hoogtes.
Tegelijk zorgt het voor een warme gloed en rust vanbinnen.

Maar sorry dus.
Ik besef nu dat het voor jullie ongemakkelijk moet zijn.

Dat constante trotse gestaar van ons.

Sorry.